|
 
23.02.2019 tvb
Paul Morphy,
een onuitwisbaar fenomeen in de schaakgeschiedenis.
Opgegroeid in een zeer gegoede
familie in New Orleans USA, bleek al rond zijn tiende levensjaar zijn enorme
talent voor het schaakspel. Eenmaal volwassen had hij in Amerika geen
tegenstanders meer. Het idee kwam op om naar Europa te gaan en daar tegen de
sterkste Europese schaker van die tijd, Howard Staunton, te spelen om uit te
maken wie de sterkste van de wereld was. Na briefcontact met Staunton voer
hij de Mississippi op om in New York scheep te gaan naar Europa.
 
Eenmaal in Engeland aangekomen kreeg
hij te maken met de niet openlijke tegenwerking van Staunton. Eerst vroeg
Staunton om uitstel dat door Morphy ridderlijk werd toegestaan, later waren
er meer argumenten voor Staunton zoals drukke werkzaamheden en zo, om de
match uit te stellen. Kortom van uitstel kwam tot verdriet van Morphy,
afstel.
Intussen was Morphy overal in Londen
een gevierde gast op de schaakclubs. Zijn belangen werden daar behartigd door
Frederick Edge die later het boek zou schrijven dat hier rechtsboven
zwart/wit is afgebeeld.
Om hier niet het hele verhaal te
vertellen - daar zijn de boeken voor – hier kort het vervolg van Morphy´s
Europese reis.
Hij trok naar Parijs om andere Europese
toppers te ontmoeten. Hij speelde daar o.a. een match tegen Harrwitz en won
met een straatlengte voorsprong.
Hij bleef nog lang in Europa, werd op
allerlei ontvangsten en diners als een vorst binnengehaald en schaakte tegen
de sterkste schakers van de oude wereld. O.a. won hij met overduidelijke
cijfers een match tegen Adolf Anderssen, de gentleman schaker uit Duitsland,
die eerder in 1851, het legendarische toernooi in Londen had gewonnen. Het
was meer dan duidelijk: Morphy was veruit de sterkste schaker ter wereld.
Morphy keerde na zijn verblijf in
Europa terug naar New Orleans. Hij heeft daarna nooit meer officieel
geschaakt.
|